मनोरंजन

सिनेरिव्ह्यू : एका लग्नाची धम्माल गोष्ट

लग्न म्हणजे मोठी जोखमीची गोष्ट. कुणाचं ‌आयुष्यभर टिकेल आणि कुणाचं घटक्यात तुटेल, याची शंभर टक्के खात्री कुणालाच देता येत नाही. लग्नाच्या गाठी स्वर्गात जुळवणाऱ्या ब्रह्मदेवालाही नाही आणि भूतलावर जुळवणाऱ्या वधू-वरसूचक मंडळालाही नाही. तरीही लग्न हे करावं लागतंच (अजून तरी). म्हणून मग लग्न टिकावं म्हणून अनेक खटाटोप केले जातात. कधी वधूपक्ष आणि वरपक्ष एकमेकांच्या पक्षाची इत्थंभूत माहिती काढतात. तर कधी वधू-वरच वरचेवर भेटून एकमेकांना समजून घेण्याचा प्रयत्न करतात. अर्थात एवढं केल्यानेही लग्न जुळतील आणि टिकतील, याची खात्री नसतेच… कारण अजून तरी आपल्याला एकदा झालेलं लग्न कायम टिकण्याचा रामबाण उपाय सापडलेला नाही. पण उपाय सापडला नाही, म्हणून काय झालं, प्रयोग करुन बघायला काय हरकत आहे?
‌’चि. व चि. सौ. कां.’ मधले सावित्री (मृण्मयी गोडबोले) आणि सत्यप्रकाशही (ललित प्रभाकर) असाच एक प्रयोग करायचा ठरवतात. त्यांच्या ग्रुपमधल्या एकमेकांच्या आत्यंतिक प्रेमात असलेल्या जोडप्याचं लग्न, लग्नानंतर काही दिवसांतच तुटलेलं असतं. त्यामुळे सावित्री आणि सत्यप्रकाश लग्नाआधीच एकत्र राहून बघण्याचा निर्णय घेतात. अत्यंतिक प्राणिप्रेमी असलेली, अगदी रिक्षात बसतानाही, रिक्षावाला शाकाहारी आहे की मांसाहारी ते विचारुनच रिक्षात बसणारी सावित्री; अत्यंतिक पर्यावरणप्रेमी असलेल्या, म्हणजे पाणी वाचवण्यासाठी एकच शर्ट आलटून-पालटून चारवेळा घालणाऱ्या, अगदी सूर्याचीही ऊर्जा वाचवण्याचा प्रयत्न करणाऱ्या सत्यवानाच्या घरी राहायला जाते आणि मग जी धमाल उडते, ती म्हणजे ‌’चि. व चि. सौ. कां.’ हा सिनेमा. या सिनेमातली गंमत अशी सांगून समजणार नाही, ती समजण्यासाठी थिएटरच गाठायला हवं!
परेश मोकाशी यांचा दिग्दर्शक म्हणून हा तिसरा सिनेमा. ‘हरिश्चंद्राची फॅक्टरी’ आणि ‘एलिझाबेथ एकादशी’ या त्यांच्या आधीच्या दोन्ही सिनेमांनी समीक्षक आणि रसिकांच्याही पसंतीची पावती मिळवली होती. तशीच पावती हा सिनेमाही मिळवेल. कारण सिनेमा या माध्यमाकडे ते काहीशा वेगळ्या नजरेने पाहत आहेत. म्हणजे सिनेमाला कथा-पटकथा हवीच, तशी ती त्यांच्या सिनेमात असतेच. परंतु ती सांगण्याची त्यांची पद्धत काहीशी वेगळी, म्हणजे अर्कचित्रकारासारखी आहे. अर्कचित्रकार ज्याप्रमाणे आपल्या अर्कचित्रातून व्यक्ती आणि समाजाचं कॅरेक्टर नेमकं पकडतो, त्याप्रमाणेच मोकाशीही आपल्या सिनेमातून व्यक्ती आणि व्यक्तिविशेषांवर नेमकं भाष्य करतात आणि त्यासाठी ते काही प्रमाणात फॅण्टसीचा आधार घेतात. म्हणजे नेहमीचीच माणसे, प्रसंग, वृत्ती-प्रवृत्ती ते अर्कचित्राप्रमाणे सादर करतात. त्यामुळे गंभीर विषयही हलक्याफुलक्या पद्धतीने समोर येतो आणि रसिक त्यात हरवून जातो.

  ‌’चि. व चि. सौ. कां.’ हा संपूर्ण सिनेमाच असा अर्कचित्रात्मक आहे. त्यातल्या सगळ्या पात्रांसहित. मग ते पात्र निवेदकाचं ( भारत गणेशपुरे) असो, सत्यप्रकाशच्या आजीचं (ज्योती सुभाष) असो, किंवा अगदी सत्या-सावित्रीचे आई-वडील, त्यांची मित्रमंडळी वा भावंडं असोत, सगळी पात्रं आणि त्यांचं वागणं-बोलणं म्हणजे अक्षरशः अर्क आहे! म्हणजे सिनेमातली पात्रं एकमेकांशी बोलताना कायम जरा चढा सूर लावतात. किंवा भांडताना कार्टूनसारखे भांडतात. पात्रांना मुद्दाम दिलेली ही ट्रिटमेंट खासच आहे. विशेषतः सत्यप्रकाशची आजी हे पात्र भन्नाट आहे. वयाच्या सत्तर-पंच्याहत्तरीत असलेली आणि नवरा मरून वीस वर्षं झालेली ही आजी भुदरगडकरांच्या (सतीश आळेकर) प्रेमात पडते आणि याबाबतीत तिला नातू म्हणजे सत्यप्रकाशच सपोर्ट करतो. आजीचं हे पात्र ज्योती सुभाष यांनी ज्या देहबोलीसकट साकारलंय, ते एकदम जबराट आहे.
केवळ आजीच नाही, सावित्रीची बहीण (शर्मिष्ठा राऊत), भाऊ (पुष्कर लोणारकर) यांची पात्रंही खासच, म्हणजे अवली आहेत. सोबत सत्या-सावित्रीचे आई-बाबा(पूर्णिमा तळवलकर-सुनील अभ्यंकर आणि सुप्रिया पाठारे-प्रदीप जोशी) आणि मित्र-मैत्रिणी(आरती मोरे-ऋतुराज शिंदे) यांचीही सुरेख खमंग फोडणी आहे.
अर्थात मिसळीची खरी गंमत तर्रीत असते, तशी या सिनेमाची खरी रंगत सत्या आणि सावित्री ही जोडीच आणते. कारण त्यांचे अतिरेकी पर्यावरण आणि प्राणिप्रेम. झाडावरच्या किड्याशी सावित्रीने प्रेमभारलेपणाने बोलणे आणि कुणीतरी टाकलेल्या बिसलरीच्या बाटलीतलं पाणीही सत्याने आपल्या बाटलीत ओतून घेणे, या साऱ्यातून स्वभावातील अतिरेकीपणाचा सुरेख गंमतपट साकारला आहे आणि आपापल्या भूमिकांतून मृण्मयी गोडबले आणि ललित प्रभाकर यांनी तो विलक्षण खराखुरा उभा केला आहे. मुख्य म्हणजे या अतिरेकीपणातली त्यांची निरागसता खूप भावून जाते.
अशी ही जोडी लग्न करायचं की नाही ते ठरवण्यासाठी एकत्र येते आणि मग एकमेकांच्या अतिरेकी स्वभावामुळे त्यांचं लग्न मोडतं की आकाराला येतं, ते पडद्यावर
पाहण्यातच गंमत आहे.
Job AlertJob Alert Job Alert Job Alert

Related Articles

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Back to top button